Coaching sportowy jako technika przywództwa trenera

W dzisiejszym klimacie sportowym trenerzy sportowi coraz bardziej potrzebują nowych metod i technik treningowych. Tylko najlepsze techniki mogą osiągnąć cel, jakim jest zapewnienie sportowcom najbardziej efektywnego treningu. Stąd wziął się coaching sportowy.

Słowo „coaching” ma podobne znaczenie jak „szkolenie”. Konkretnie, coaching sportowy to zbiór metod i strategii szkolenia osoby lub grupy osób w określonym obszarze.

Postawa i sposób myślenia

Nie ma takiego momentu w historii, w którym ktoś „wymyślił” coaching sportowy. Niemniej jednak wielu ekspertów uważa, że trener Green Bay Packers Vince Lombardi dał mu początek w latach 60-tych. W tym czasie wyrażał pogląd, że postawa i sposób myślenia są niezbędne dla zwycięskiej drużyny.

Od tego momentu coaching sportowy zaczął się rozwijać. Wymagało to ustalonych czynników, na które ludzie wcześniej nie zwracali uwagi. W szczególności coaching sportowy poszukuje równowagi między rozwojem fizycznym i umysłowym.

Trener ma obowiązek wyeliminować bariery, które uniemożliwiają sportowcowi osiągnięcie maksymalnego potencjału.

Coaching sportowy: podstawowe zasady

Z biegiem czasu nowi trenerzy zaczęli doskonalić coaching sportowy. Ludzie zaczęli też traktować to poważnie jako rodzaj coachingu (są też inne rodzaje coachingu, np. biznesowy, wykonawczy, poznawczy, osobisty i inne). Ta technika stała się procesem, który ludzie musieli studiować, aby wprowadzić ją w życie.

W związku z tym możemy wymienić szereg podstawowych zasad prawidłowego zastosowania coachingu sportowego:

• Trener powinien potrafić słuchać. Innymi słowy, powinien zawsze brać pod uwagę pytania i opinie zespołu, który prowadzi.
• Zawsze powinien być skupiony na celu. Oprócz dążenia do osiągnięcia celów zespołu, powinien również pomagać każdemu członkowi w rozwoju jako jednostce. W tym celu dobry trener stworzy środowisko, które uwzględnia wartości, cele, wiedzę i inne aspekty.
• Trener nie może tylko rozkazywać sportowcom. Powinien nimi kierować i prowadzić.
• Dobry trener przygotuje sportowców, informując ich o możliwych trudnościach, jakie napotkają podczas treningu.

Czynnik psychologiczny a coaching sportowy

Jednym z aspektów definiujących coaching sportowy jest czynnik psychologiczny. W przeszłości trenerzy skupiali się wyłącznie na treningu fizycznym swoich sportowców. Jednak zignorowanie psychologicznego aspektu może prowadzić do stresu, lęku lub depresji u sportowców.

Coaching sportowy ma na celu rozwój osoby w oparciu o wszystkie potrzeby. Oznacza to, że trener powinien brać pod uwagę indywidualne potrzeby sportowca w odniesieniu do sportu. W ten sposób może zbudować program treningowy, który jest zdrowy również pod względem psychiki.

Prowadzenie nie oznacza wydawania rozkazów

Lider to osoba, która pracuje z zespołem, aby osiągnąć cele. Daje członkom zespołu wartości do pracy i motywuje ich do stawania się lepszymi z każdym dniem. Dlatego coaching sportowy jest najlepszym narzędziem przywódczym, z którego może skorzystać trener.

Mając to na uwadze, możesz traktować coaching również jako ogólną technikę przywództwa. I jest w tym bardzo skuteczny. Jest tak, ponieważ podstawą coachingu sportowego są elementy, które motywują sportowców do dawania z siebie wszystkiego, co najlepsze fizycznie i psychicznie.

Czasami trenerzy dają się ponieść autorytetowi wśród członków zespołu. Uważają, że mają prawo do podejmowania decyzji za innych ludzi, a nawet do tworzenia barier komunikacyjnych. Ten rodzaj trenera wpisuje się w rolę szefa, a nie lidera.

Dlatego wielu trenerów woli stosować metodę coachingu sportowego. Nie tylko zapewnia lepsze wyniki, ale pomaga sportowcom bardziej się rozwijać w ramach ich sportu. Poza tym środowisko i relacje między trenerem a sportowcem są bardziej elastyczne i prowadzą do silniejszych więzi.

Wszystko to sprawia, że coaching sportowy jest metodą przywództwa, która może z powodzeniem osiągnąć wzrost w sporcie. Jednocześnie motywuje sportowców do osiągania niezwykłych poziomów wydajności. Dotyczy to nie tylko sportu, ale także życia osobistego, zawodowego i towarzyskiego.