Afera dopingowa w Rosji - co musisz wiedzieć?

Myślenie o systematycznym planie stworzonym przez federacje sportowe w celu ukrycia dopingu sportowców z danego kraju wydaje się godne filmu fabularnego! Stało się to jednak bardzo niedawno. Afera dopingowa w Rosji wstrząsnęła światem sportu!

Rosyjska afera dopingowa zniszczyła świat olimpijski niespełna dziesięć lat temu.

Na Igrzyskach Olimpijskich przed Rio 2016 i tuż po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi 2014 na międzynarodowej scenie sportowej wybuchł skandal, który aż do tamtego momentu był nie do pomyślenia.

W tamtym czasie dowody systematycznego oszustwa zostały ujawnione przez system wykrywania substancji zabronionych u sportowców.

Oto wewnętrzna odsłona rosyjskiej afery dopingowej.

Co to jest doping?

Jak zapewne już wiesz, doping to nielegalne stosowanie substancji wzmacniających organizm w celu poprawy wyników sportowych.

Aby promować równe warunki w sporcie i czystą konkurencję wśród wszystkich uczestników, zarówno Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl), jak i Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) dokładają wszelkich starań, aby opracować skuteczne metody wykrywania substancji zabronionych.

WADA i MKOl co jakiś czas dokonują przeglądu listy substancji zaakceptowanych i zabronionych. Biorą pod uwagę nowe leki, a także usuwają z listy leki, które nie są już uważane za niebezpieczne.

Rosyjska afera dopingowa

Mimo że międzynarodowe stowarzyszenia dokładają wszelkich starań, aby zapobiegać stosowaniu niedozwolonych substancji, czasem doping pozostaje niewykryty.

Rosjanie opracowali złożoną strategię wspieraną przez rząd w celu „kamuflażu” substancji dostarczanych sportowcom.

Ta strategia zapewniła rosyjskim sportowcom przejście standardowych testów bez wykazywania pozytywnych wyników. Odkrycie tego sekretu oznaczało jeden z najbardziej dramatycznych momentów w historii rosyjskiego sportu.

Rosyjski afera dopingowa: geneza i ujawnienie

Rosyjski skandal dopingowy powstał po ujawnieniu tajnych informacji przez Witalija Stiepanowa. Stepanov był byłym pracownikiem Rosyjskiej Agencji Antydopingowej (RUSADA), a jego zeznania postawiły w niekorzystnym świetle tysiące rosyjskich sportowców.

Przeciek obejmował wiele dyscyplin sportowych: letnie, zimowe, paraolimpijskie. Według Stepanowa był to złożony i poważny problem.

Chociaż w głównym raporcie, który Stepanov przesłał do WADA, podano informacje o nieprawidłowościach popełnionych w latach 2011–2015, istnieją również wątpliwości co do poprzednich lat.

Skandal wzbudził wątpliwości dotyczące pierwszej dekady 2000 roku, a nawet lat 80. Oba te przypadki wciąż są badane.

Światowej sławy czasopismo „The New York Times” opublikowało pełny raport. Brytyjska dziennikarka Nick Harris i rosyjska lekkoatletka Daria Pishchalnikova pojawiły się jako pewne świadkowe, których zeznania udokumentowały porażkę Rosyjskiej Federacji Sportowej.

Co więcej, kolejne prywatne dochodzenie zlecone przez WADA Richardowi McLarenowi w 2016 r. przedstawiło mocne dowody na istnienie planu ukrycia pozytywnych dowodów prowadzonych przez rosyjskie siły bezpieczeństwa.

Bohaterowie skandalu

Siergiej Portugalow był jedną z postaci, który nagle pojawił się w centrum uwagi w związku z całą tą sprawą.

Jest chemikiem, który brał udział w strategii Związku Radzieckiego, aby zapewnić sportowcom leki steroidowe, które pozwoliły im na uzyskanie lepszych wyników podczas zawodów międzynarodowych.

Oprócz ogromnych wątpliwości, które od zawsze budziły wątpliwości co do doskonałych wyników na moskiewskich Igrzyskach Olimpijskich w 1980 roku, cel był jeszcze bardziej ambitny dla Los Angeles 1984.

Jednak z powodu innych napięć politycznych Rosjanie postanowili zbojkotować mecze w 1984 roku, a ich sportowcy nie pojawili się na imprezie. Oczywiście nie zastosowano wtedy taktyki dopingowej Portugalowa.

Kolejnym graczem kluczowym w tej historii był Grigorij Rodczenkow. Jak pokazuje dokument Icarus, był jednym z tych, którzy opracowali idealny plan, pochodzący z samego centrum WADA.

Rodchenkov był szefem certyfikowanego przez WADA laboratorium, które testowało próbki rosyjskich sportowców. W 2015 r., kiedy ujawniono wycieki Stepanowa, laboratorium Rodczenkowa zostało zamknięte.

Konsekwencje skandalu antydopingowego w Rosji

Dyrektor WADA Dick Pound zalecił Międzynarodowej Federacji Lekkoatletycznej zawieszenie rosyjskich sportowców. Pound złożył te deklaracje na konferencji w Genewie w Szwajcarii w 2015 roku.

To weto obejmowałoby także Igrzyska Olimpijskie w Rio z 2016. Sankcja IAFF zaczęła obowiązywać niemal natychmiast.

MKOl nie spełnił jednak tych dyrektyw. Postanowili przeanalizować sytuację każdego sportowca indywidualnie.

Z tego powodu ponad 200 rosyjskich sportowców mogło wziąć udział w imprezie olimpijskiej Rio 2016 w Brazylii. Niemniej jednak ponad stu sportowców zostało wykluczonych z powodu dopingu.

W przeciwieństwie do stanowiska MKOl, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski zdecydował się kategorycznie wykluczyć wszystkich rosyjskich przedstawicieli na Igrzyskach Paraolimpijskich w 2016.

Co stało się potem?

Krótko mówiąc, ujawnili system oszustw zorganizowany przez złożoną sieć instytucji. Był w to zaangażowany rząd rosyjski, Ministerstwo Sportu, siły bezpieczeństwa i federacje sportowe.

Ponadto istotne były działania rosyjskich pracowników w moskiewskim laboratorium analitycznym.

Jednak w Rosji zarówno urzędnicy publiczni, jak i sam prezydent Władimir Putin byli odpowiedzialni za całkowite zaprzeczenie oskarżeniom. Nawet kultowi sportowcy, tacy jak Jelena Isinbajewa, odrzucili pytania dotyczące jej i jej kolegów.

Ten skandal poruszył wszystkich interesujących się sportem na całym świecie. W rzeczywistości wielu sportowców było rozczarowanych bezczynnością organów odpowiedzialnych za nadzorowanie tych kwestii.

Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 ICO umożliwiło udział niektórym zawieszonym sportowcom po Soczi 2014.

Mimo to skandal ten zepsuł kariery wielu sportowców. Jest to coś, czego ludzie na całym świecie nie zapomną jeszcze przez długi czas.