Jedna Licencja Sportowa: o co w niej chodzi?

Jedna Licencja Sportowa obowiązująca w prawie hiszpańskim ma na celu ujednolicenie procedur i zapobieganie dwoistości federacji regionalnych i krajowych. Na czym dokładnie polega?

W połowie 2014 r. podczas publikacji prawa 15/2014 ogłoszono, że w Hiszpanii zacznie obowiązywać Jedna Licencja Sportowa. Prawo to weszło w życie w 2015 r. Jednak niedługo po tym narodziły się pierwsze kontrowersje, skargi i konflikty związane z tą decyzją.

Jednak mimo tego, że istnieje zarówno wielu krytyków, jak i zwolenników tego pomysłu, całkiem sporo osób nadal nie wie, o co w nim chodzi. Dlatego też w dzisiejszym artykule wytłumaczymy na czym polega Jedna Licencja Sportowa i dlaczego wywołuje tak wiele kontrowersji.

Jedna Licencja Sportowa: co to jest i jak powstała?

W preambule prawa 15/2014 ogłoszono implementację określonych modyfikacji, mających na celu wyeliminowaniu lub zmniejszeniu niektórych przeszkód biurokratycznych. Takie założenie upraszcza kilka procedur administracyjnych obowiązujących obywateli i firmy.

Te kroki prawne zakładają, że klucz do osiągnięcia postawionych celów stanowi optymalizacja oraz zachęta do korzystania z usług administracji elektronicznej.

Prawo nie koncentruje się jedynie na obszarze sportu. Jednak artykuł 23 jest dotyczy sformułowania Jednej Licencji Sportowej. Jego tekst jest dość specyficzny:

Jedna Licencja Sportowa to wyjątkowe pozwolenie, które umożliwia jej posiadaczowi udział w oficjalnych zawodach sportowych. Dotyczy zarówno autonomicznych zawodów, jaki i tych organizowanych oraz finansowanych przez państwo.

Wpływa ona na sportowców od momentu, w którym zapiszą się do właściwego rejestru państwowej federacji.

W jaki sposób Jedna Licencja Sportowa wpływa na sport?

Poza tym pomaga również upraszczać niezbędne procedury, które pozwalają zyskać dostęp do pozwoleń na uczestnictwo w zawodach sportowych.

Takie zmniejszenie obciążeń natury administracyjne umożliwia uproszczenie procedur uzyskiwania licencji dla sędziów głównych w piłce nożnej, innych sędziów, a nawet klubów sportowych.

Poza tym pozwala również zoptymalizować mobilność sportowców. Wszystko dzięki temu, że umożliwia im uczestnictwo w zawodach, które odbywają się w innych autonomicznych regionach.

Podsumowując, ujednolicenie procedur oraz cyfryzacja całego procesu ich pozyskiwania dzięki wprowadzeniu administracji elektronicznej przełoży się na istotne oszczędności natury logistycznej i ekonomicznej. Zmniejszy koszty finansowe, czas i wysiłek wkładany przez sportowców oraz instytucje sportowe.

Krytyka Jednej Licencji Sportowej

Przed przyjęciem Jedna Licencja Sportowa wywołała wiele kontrowersji pośród federacji sportowych. Ich brak akceptacji wynikał głównie z niepokoju związanego ze spadkiem przychodów wynikającym z ujednoliceniem procedur prawnych.

Od momentu zatwierdzenia Prawa Sportowego z 1990 r. takie procedury administracyjne miały dwa poziomy, które generowały podwójne zyski. Regiony autonomiczne wydawały pozwolenie tworzenia niezależnych zawodów.

Wcześniej opłacenie opłaty w odpowiedniej hiszpańskiej federacji oznaczało, że sportowiec mógł otrzymać licencję umożliwiającą branie udziału w zawodach na szczeblu międzynarodowym i krajowym. Nadzór nad całym procesem sprawował Sportowy Sąd Administracyjny.

Kiedyś opłaty do federacji w danych dziedzinach sportu musieli wnosić jedynie ci sportowcy, którzy chcieli uczestniczyć w zawodach krajowych.

Jednak wejście w życie Jednej Licencji Sportowej oznacza, że wszyscy sportowcy muszą ją pozyskać, jeśli chcą brać udział w oficjalnych zawodach. To powinno wpłynąć na zbieranie przychodów dla federacji krajowych.

Regionalne federacje

Autonomiczne federacje stworzyły serię zawodów oraz “nieoficjalnych” imprez, w których można uczestniczyć nie posiadając Jednej Licencji Sportowej. Warto zauważyć, że ewentualna opłata, którą trzeba uiścić, aby zdobyć licencję, jest o wiele niższa od wcześniejszych.

Ponieważ prawo przewiduje ekonomiczną rekompensatę dla autonomicznych regionów, przychody hiszpańskich federacji nie tylko się nie zwiększyły, ale nawet spadły.

Oprócz tego wprowadzenie Jednej Licencji Sportowej zmusza federacje do wprowadzania zmian we własnych regulacjach. To tłumaczy (przynajmniej częściowo) dlaczego ta inicjatywa nie tylko nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, ale również wywołała mnóstwo środków odwoławczych.