Przepisy antydopingowe i ustawodawstwo w Hiszpanii

Przepisy antydopingowe i ustawodawstwo w Hiszpanii

Czy wiesz, że niektóre kraje, takie jak Hiszpania, już planują karać przestępstwo związane z dopingiem wyrokami więzienia? Dowiedz się więcej o tym, jak wyglądają przepisy antydopingowe w Hiszpanii.

W sporcie doping odnosi się do sportowca stosującego zakazane lub nieregulowane substancje chemiczne w celu poprawy wyników sportowych. Oznacza to używanie narkotyków w celu poprawy wyników sportowych. Z tego powodu przepisy antydopingowe stały się kluczową częścią prawa sportowego.

Ponieważ jest to stosunkowo nowe słowo, wiele języków używa go do identyfikacji tej praktyki. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach pojęcie „doping” nabrało szerszego wymiaru w sportowych realiach.

Po opublikowaniu Światowego Kodeksu Antydopingowego, opracowanego i opublikowanego przez (Światową Agencję Antydopingową WADA), słowo „doping” oznacza teraz każdy akt, który narusza zasady i przepisy antydopingowe w sporcie.

Co można uznać za doping w sporcie?

Zgodnie ze światowym kodeksem antydopingowym stosowanie substancji jest regulowane w następujący sposób:

• Używanie zabronionych metod lub substancji – lub próbowanie tego – podczas zawodów lub wydarzeń sportowych.
• Obecność zabronionych substancji w krwiobiegu sportowca w moczu lub innych płynach ustrojowych, a także wszelkie substancje, wyniki metabolizmu lub markery.
• Odmowa dostarczenia próbek lub unikania badań klinicznych / medycznych bez uzasadnionych przyczyn.
• Dokonanie jakiegokolwiek oszustwa lub oszustwa – lub próba – w ramach kontroli medycznych i badań, a także fałszowanie wyników.
• Nieobecność na zaplanowanych testach poza zawodami lub nie złożenie wymaganej dokumentacji (trzy razy, przez 18 miesięcy).
• Kupno, sprzedaż lub posiadanie zakazanych substancji i metody (lub próba spożycia substancji).
• Ułatwienie, stosowanie lub przepisywanie zakazanych chemikaliów sportowcom, a także stymulowanie lub zachęcanie ich do spożywania, kupowania, sprzedawania lub ułatwiania nabycia ich innym sportowcom.
• Promocja lub członkostwo w wykluczonych stowarzyszeniach.
• Współudział w jednym z wyżej wymienionych zachowań, ukrywanie lub nie zgłaszanie takich naruszeń odpowiednim władzom.

W ten sposób każdy może wyraźnie zaobserwować, że nie tylko sportowcy mogą brać udział w rozpowszechnianiu dopingu. Postępowania prawne dotyczące dopingu dotyczą również trenerów i członków zespołów zarządzających, administracyjnych i medycznych.

Negatywne konsekwencje dopingu

Aby przeanalizować ryzyko i negatywne konsekwencje stosowania dopingu, należy znacznie wykroczyć poza możliwe prawnie określone sankcje. Przede wszystkim należy koniecznie wyjaśnić, że stosowanie niektórych substancji i metod dopingu wiąże się z zagrożeniami dla zdrowia sportowca.

Zakaz niektórych leków i składników chemicznych nie istnieje tylko po to, aby zagwarantować, że zawody odbywają się w uczciwych warunkach. To także – przede wszystkim – ochrona ciała tych, którzy wybierają sport jako swoją pracę.

Oskarżony o doping, sportowiec staje się ofiarą dyskryminacji, a społeczeństwo go izoluje.

Z drugiej strony dzieci, które marzą o zostaniu zawodowymi sportowcami, często rozczarowują skandale związane z dopingiem. Co więcej, czasami te skandale nie dają im najlepszego przykładu! Niektóre dzieci mogą zacząć wierzyć, że aby odnieść sukces w sporcie, musisz złamać zasady i narazić swoje zdrowie.

Przepisy antydopingowe w Hiszpanii

Oczywiście ta praktyka ma bardzo negatywne konsekwencje zarówno dla sportu, jak i społeczeństwa. Z tego powodu wiele krajów wprowadziło surowsze kary za stosowanie dopingu. Na przykład Hiszpania jest jednym z narodów, które już stosują surowe kary za tego rodzaju przestępstwa.

Hiszpański kodeks karny zawiera artykuł, który dotyczy konkretnie dopingu. Mówimy o artykule 362, którego tekst mówi, że osoba, która popełniła to przestępstwo:

Przepisy antydopingowe w Hiszpanii i ograniczenia

Jednak regulowanie dopingu w hiszpańskim kodeksie karnym było kwestią kontrowersyjną. Ze względu na prawo, jeśli będziemy ściśle przestrzegać art. 362, bardzo trudno byłoby skazać sportowca stosującego substancje nieuregulowane.

Zasadniczo dzieje się tak, ponieważ prawo stanowi, że sankcje dotyczą tylko tych, którzy dostarczają, ułatwiają lub administrują takimi substancjami. Dlatego obecne prawo nie uwzględnia niezupełnie legalnych substancji dostarczanych sportowcom w celach terapeutycznych.

W historii sportu istnieje wiele przypadków, w których sportowcy nadużywali leków terapeutycznych. Jak widzimy, prawo chroni tylko sportowca przed szkodami spowodowanymi przez osoby trzecie. Nie uwzględnia jednak wykroczeń, które mogą popełnić samodzielnie, świadomie i dobrowolnie.

Dlatego konieczne było przyjęcie szczegółowych przepisów dotyczących stosowania wspomagających substancji w sporcie. Nowe przepisy kładą nacisk na sportowców i ich środowisko.

Obecnie sportowcy podlegają surowym karom, jeśli ktoś udowodni, że ich kłopoty zdrowotne powstały w wyniku jakiegokolwiek naruszenia. Kary obejmują zmuszanie sportowców do zapłaty grzywny, zwrotu nagród lub rekompensaty finansowej dla sponsorów. W najgorszych przypadkach niektórym sportowcom można zakazać uprawiania sportu na czas określony lub na stałe.