Dyskryminacja w sporcie - czy istnieje takie zjawisko?

W ciągu ostatnich kilku lat dyskryminacja w sporcie była gorącym tematem. Sportowcy z mniejszości etnicznych wciąż pokazują światu, kim naprawdę są i do czego są zdolni. Czy wiesz, jakie są niektóre zasady antydyskryminacyjne?

Dyskryminacja w sporcie istnieje i staje się bardziej widoczna niż kiedykolwiek z powodu publicznych skandali. Poza pasją sportową wciąż jesteśmy świadkami działań dyskryminujących ze względu na rasę, płeć, religię lub poglądy polityczne.

Paradoksalnie wiele osób twierdzi, że sport to dziedzina, która sprawia, że można się znaleźć nić porozumienia i zaakceptować wszystkich na równi.

Pomimo tego dyskursu sport wydaje się zarówno jednoczyć, jak i segregować. Ostatnio instytucje i władze sportowe rozpoczęły opracowywanie dużych kampanii edukujących ludność w temacie dyskryminacji.

Czym jest dyskryminacja w sporcie?

Dyskryminacja obejmuje działania i myśli, które oddzielają jedną grupę ludzi od drugiej. Osąd ten opiera się na określonych kryteriach i zawsze pociąga za sobą dyskryminującą grupę atakującą osoby, które Ci uważają za „odmienne”. A dokładniej, dyskryminacja zawsze oznacza obrażanie i naruszanie praw innych.

Ze względu na swoją popularność sport gromadzi ogromną liczbę obserwujących. Niestety sport nie jest wyjątkiem, jeśli chodzi o dyskryminację. Przez lata napotkaliśmy wiele przypadków zarówno sportowców, jak i kibiców uczestniczących w aktach dyskryminacyjnych.

Dyskryminująca przeszłość

W historii przywódcy, sportowcy i instytucje sportowe mieszali praktyki sportowe z kwestiami natury ideologicznej i politycznej.

W przeszłości zdarzało się to często: Nelson Mandela użył rugby w Południowej Afryce jako element integrujący. Jednak zawsze znajdą się ludzie, którzy będą próbować wykorzystywać sport w negatywny sposób.

Dyskryminacja w sporcie jest znacznie bardziej rozpowszechnioną praktyką, niż może się wydawać. Chuligani i drużyny baseballowe są doskonałym przykładem segregacji rasowej w sporcie.

Innym przykładem są gracze NBA: 80 procent z nich to Afroamerykanie, ale nie tak dawno temu nie można było ich zatrudnić z powodu ich pochodzenia. Ponadto pierwsze kluby piłkarskie w Meksyku nie zezwalały Meksykanom na udział, ponieważ mogli grać tylko angielscy gracze.

Jak widać, realia społeczne początku XX wieku były bardzo różne od obecnych. To, co było stosowne kilkadziesiąt lat temu, zdecydowanie nie jest teraz i podjęto poważne wysiłki w celu wyeliminowania dyskryminacji. Nie oznacza to jednak, że dyskryminacja w sporcie przestała być problemem.

Obecnie niektórzy sportowcy są segregowani ze względu na kolor skóry, płeć, orientację seksualną lub niepełnosprawność fizyczną.

Jak walczyć z dyskryminacją w sporcie?

Oto niektóre podstawowe zasady, o których należy pamiętać, jeśli chcemy spróbować zlikwidować dyskryminację w sporcie:

• Sankcje i kampanie edukacyjne: sankcje dyscyplinarne i propaganda edukacyjna są niezbędne w zwalczaniu dyskryminacji sportowej. Sankcje te zostały jednak skrytykowane z tego powodu, że mają niewiele praktycznych konsekwencji. Dlatego w ostatnich latach powstały inne rodzaje działań antydyskryminacyjnych.
• Finansowanie przeciwdziałające dyskryminacji: jednym z problemów dyskryminacji jest to, że grupy zmarginalizowane mają mniej możliwości. Z tego powodu instytucje sportowe wspierają obecnie rozwój sportu w tych grupach. Jednym z przykładów jest obecny wzrost ligi kobiet w sporcie, takim jak piłka nożna, koszykówka i zapasy. Igrzyska Paraolimpijskie są doskonałym przykładem inicjatyw antydyskryminacyjnych.
• Włączenie mniejszości do sportu: obecnie ocenia się uwzględnianie historycznie dyskryminowanych grup w tradycyjnych strukturach sportowych. Jest to być może najbardziej kontrowersyjna i najtrudniejsza pozycja w walce z dyskryminacją w sporcie.

Aktualne wyzwania w walce z dyskryminacją sportową

Sport zwykle ma podwójną rzeczywistość i trudno je pogodzić, aby uniknąć dyskryminacji. Z jednej strony sport musi służyć jednoczeniu i podejmowane są działania w tym zakresie. Z drugiej strony rzeczywistość konkurencyjna zachęca do niezbędnego zróżnicowania.

Na przykład zupełnie inaczej byłoby, gdyby niepełnosprawni sportowcy konkurowali z ludźmi o pełnej sprawności. Podobnie dzieje się w przypadku konkursów międzypłciowych. Jest to problem pojawiający się na przykład podczas włączania transpłciowych mężczyzn do kobiecych zawodów.

Jednak już podjęto kroki w celu promowania walki z dyskryminacją w sporcie. Widzimy to w piłce nożnej, wraz z pojawieniem się pierwszych kobiet sędziów i trenerów w ligach męskich. Podobnie promowane są inne zawody i alternatywne dywizje.

Poszukiwanie normy antydyskryminacyjnej

Jak zawsze problemem jest określenie, gdzie kończy się dyskryminacja, a zaczyna brak równowagi. Będzie to wyzwanie dla instytucji sportowych na całym świecie.

Aby to ustalić, eksperci muszą wziąć pod uwagę różnorodne czynniki, takie jak kultura i religia, jak w przypadku krajów islamskich i kobiecej reprezentacji w niektórych sportach.

Wielu ekspertów uważa, że te polityki odniosą sukces na dłuższą metę, dlatego instytucje muszą je utrzymać. Mniejszości zaczynają zajmować należne im miejsce, na boiskach i stadionach.