Gimnastyka artystyczna - najważniejsze zasady

Rywalizujące gimnastyczki artystyczne regularnie zadziwiają widzów równowagą, poczuciem rytmu, koordynacją, gibkością i koncentracją. Dzisiaj przyjrzymy się niektórym regułom, którymi rządzi się gimnastyka artystyczna.

Gimnastyka artystyczna to sport, którego początków należy dopatrywać się w balecie klasycznym, gimnastyce i tańcu. Podczas zawodów zawodnicy wykonują układy, z akcesoriami lub bez, które muszą być nie tylko perfekcyjne techniczne, lecz także harmonijne i po prostu piękne.

Następnie, po każdym programie, komisja sędziowska ocenia ich wysiłki i przyznaje im punkty. Chociaż kreatywność i oryginalność są ważnymi aspektami, istnieją również techniczne i etyczne standardy, których sportowcy muszą przestrzegać.

Organem zarządzającym odpowiedzialnym za te przepisy jest obecnie Międzynarodowa Federacja Gimnastyczna (Fédération Internationale de Gymnastique, po francusku), która reguluje wszystkie aspekty zawodów międzynarodowych.

Wyczynowa gimnastyka artystyczna – podstawowe zasady

Zrozumienie wszystkich zasad i przepisów technicznych gimnastyki artystycznej może być trudne, szczególnie dla początkujących, więc zacznijmy od podstawowych pojęć, które obowiązują na głównych międzynarodowych zawodach.

Format zawodów: gimnastyka artystyczna

Obecnie gimnastykę artystyczną można uprawiać indywidualnie lub w pięcioosobowych grupach. Jednak do 1994 r. najpowszechniejszym formatem zawodów międzynarodowych było rywalizowanie drużyn z sześcioma członkami.

Zawodnicy z tej samej drużyny muszą używać tego samego lub innego sprzętu w zależności od rutyny. Oprócz tego w tak zwanych procedurach aparatów mieszanych trzech zawodników korzysta z jednego aparatu, a dwóch pozostałych z innego.

W obu formatach zawodnicy wykonują swoje czynności na macie o wymiarach około 12 x 12 metrów.

System klasyfikacji indywidualnej i grupowej

Klasyfikacja może się nieznacznie różnić w zależności od wydarzenia lub zawodów. W mistrzostwach świata w gimnastyce rytmicznej i większości mistrzostw kontynentalnych obowiązuje ustalony format. W przypadku indywidualnych zawodników wygląda to następująco:

• Konkurs I to pierwszy etap klasyfikacji. Zawodnicy wykonują cztery rutyny i za każdy otrzymują punktację. Suma tych punktów stanowi ostateczny wynik.
• Konkurs II to finał zawodów generalnych, w którym bierze udział 24 zawodników, którzy uzyskali najwięcej punktów. Mimo numeracji dzieje się tak właściwie po Konkursie III.
• Konkurs III to finał konkursu aparaturowego, w którym ośmiu najlepiej punktowanych zawodników startuje w pierwszej fazie kwalifikacji aparaturowych. Dzieje się to po Konkursie I, z wyjątkiem zawodów IV.
• Konkurs IV jest czasami rozgrywany w zespołach, ale nie składa się z oddzielnych zawodów grupowych. Obejmuje to dwanaście najlepszych wyników z każdego kraju (trzy wyniki na aparat) na etapie kwalifikacji.

Kategoria drużynowa nie ma etapu kwalifikacyjnego i składa się z dwóch następujących faz:

• Konkurs I to zawody ogólne. Drużyny wykonują dwie rutyny (identyczny i mieszany aparat), a suma dwóch wyników stanowi ich wynik końcowy.
• Konkurs II to wielki finał z akcesoriami. Bierze w nim udział osiem najlepiej punktowanych drużyn z pierwszego etapu.

Igrzyska olimpijskie różnią się nieco od wszystkich innych zawodów międzynarodowych, ponieważ odbywają się tylko zawody ogólne, zarówno indywidualne, jak i grupowe.

System punktacji: gimnastyka artystyczna

Panel sędziów ocenia rutyny zawodników zgodnie z Kodeksem Punktacji, który jest aktualizowany przez FIG co cztery lata.

Zgodnie z aktualnym kodeksem (2017-2020), wynik dla programu treningowego zawodnika składa się z sumy punktów za trudność (D) i wykonanie (E). Każdy z nich ma maksymalnie dziesięć punktów, więc maksymalny wynik końcowy to 20 punktów.

Istnieją również kary za błędy w programie, co skutkuje odjęciem punktów.

Aparat

FIG wybiera akcesoria, których zawodnicy muszą używać w każdej kategorii. Jednak tylko cztery z pięciu dostępnych aparatów są wybierane w tym samym konkursie.

Tych pięć to obręcz, piłka, maczugi, wstążka i lina, ale liny nie było w kategorii seniorów od 2011 roku. Wtedy, w zależności od kategorii, tego typu aparaty będą miały standardowe wymiary.