Prawo karne w sporcie: jak je stosować?
Prawo karne i sport są ze sobą mocno powiązane. Decydenci mogą stosować nie tylko standardowe reguły i przepisy, ale również mogą wykorzystywać prawo karne. Dowiedz się, jak wygląda prawo karne w sporcie.
Mówiąc ogólnie, wiele zagadnień prawnych w sporcie pokrywa się z problemami ujętymi w kodeksie karnym. Nie są one charakterystyczne jedynie Hiszpanii. Zajmuje się nimi wiele prawodawców na całym świecie. Właśnie dlatego prawo karne w sporcie odgrywa tak znaczącą rolę.
Dlatego też nie należy się dziwić, że kilka krajów nowelizuje kodeks prawny, aby zawrzeć w nim odpowiedzi na kwestie ze świata sportu. Zaliczamy do nich choćby odpowiedzialność cywilną za urazy, reakcje sądów na doping lub na przemoc, która towarzyszy wielu wydarzeniom sportowym.
Jeszcze do niedawna sprawy związane ze światem sportu rozpatrywały organy administracyjne i dyscyplinarne. To właśnie one nakładały sankcje.
Wnoszenie spraw do sądów w celu podjęcia działań prawnych było skomplikowane i trudne do wykonania. W związku z tym zamiast tego sprawy były przesuwane do określonych instytucji dyscyplinarnych.
Jednak niekończące się raporty, oskarżenia i skandale w świecie sportu zwróciły uwagą na potrzebę opracowania prawa karnego, które będzie się do nich odnosiło. Musi mieć większy zasięg, aby wszyscy obywatele go przestrzegali.
Prawo karne a przemoc w sporcie
Przemoc, która wybucha w kontekście sportowym, to prawdopodobnie największy problem dotyczący stosowania prawa karnego w sporcie. Przemoc w sporcie to kwestia, z którą trudno jest się uporać, ponieważ dotyczy zarówno sportowców, jak i kibiców.
Uprzednio sprawy dotyczące aktów przemocy często wnoszono przed oblicze sportowych organów sądowych, które miały uprawnienia dyscyplinarne. Co więcej, te organy sądowe były często reprezentowane przez federalne komitety dyscyplinarne. Odpowiadały one za wydawanie wyroków i podejmowanie kroków dyscyplinarnych.
Jednak w Hiszpanii po reformie prawnej przeprowadzonej w 2013 r. kodeks karny zaczął uznawać przemoc w sporcie za przestępstwo.
Tym samym osoby, które zachowują się w sposób pełen przemocy lub wykorzystują swoje wypowiedzi do wzbudzania nienawiści, muszą liczyć się z możliwością otrzymania wyroku skazującego ich na karę pozbawienia wolności od sześciu miesięcy do czterech lat.
Czytelnicy powinni zwrócić uwagę na fakt, że takie sankcje nie nakłada się jedynie w przypadku aktów przemocy odbywających się na terenie obiektów sportowych.
Mają zastosowanie również w przypadku tych, które odbywają się w ich okolicy. Wspomniana reforma stanowiła istotny krok w kierunku przyznaniu prawu karnemu większej jurysdykcji w sporcie. Przed jej wprowadzeniem prawa koncentrowały się jedynie na aktach przemocy, które odbywały się na obiektach sportowych.
W jaki sposób prawo reaguje na doping?
Rozważając kwestię potrzeby wypracowania ostrzejszych praw pomocnych w walce z problemami i kontrowersjami obecnymi w sporcie nie sposób nie wspomnieć o dopingu.
Zgodnie z artykułem 362 hiszpańskiego kodeksu karnego, przestępstwa związane z dopingiem grożą karą pozbawienia wolności od sześciu miesięcy do dwóch lat. Poza tym władze mogą nakładać kary administracyjne i na jakiś czas zawieszać sportową karierę.
Biorąc to pod uwagę, sportowcy i inne jednostki działające w obszarze sportu na terytorium Hiszpanii można skazać na karę pozbawienia wolności za doping.
Jednak w rzeczywistości nie jest to takie proste. Hiszpański kodeks karny dalej twierdzi, że oskarżanie sportowca za używanie nieregulowanych substancji w formie dopingu w celu poprawy wyników sportowych jest nierozsądne.
Zgodnie z artykułem 362 kara jest zarezerwowana jedynie dla osób, które dostarczają, podają lub pomagają sportowcom pozyskać substancje dopingujące, których będą używać w celach innych niż terapeutyczne. Innymi słowy, prawo stara się chronić sportowców przed działaniem stron trzecich.
Jednak spory problem stanowi fakt, że prawo to ignoruje całkowicie zdolność sportowców do łamania zasad z własnej woli i bez czyjejkolwiek pomocy.
Ta luka w przepisach doprowadziła do tego, że muszą powstać nowe, bardziej szczegółowe prawa, które nie karzą jedynie niesportowego zachowania. Przepisy powinny również chronić przed ryzykiem dla zdrowia sportowców i ogółu społeczeństwa, jakie niesie ze sobą stosowanie dopingu.
Urazy sportowe, odpowiedzialność cywilna i prawo karne
Odpowiedzialność cywilna polega na konieczności odpowiadania za konsekwencje własnych działań. W takim razie jak rozpatrywać w kontekście sportowym odpowiedzialność cywilną w przypadku urazów?
Nie powinno zaskakiwać, że każdy sport wiąże się z określoną dozą fizycznego ryzyka. Doskonały przykład stanowią urazy poniesione podczas treningów lub zawodów.
Czasami uraz powstaje w wyniku działań, które nie są zgodne z zasadami gry. Może wtedy stanowić podstawę do odpowiedzialności cywilnej w kontekście sportowym.
Ale ponownie należy podkreślić, że w rzeczywistości nie jest to takie proste. Takie sprawy często stają się skomplikowane, ponieważ zawsze pojawia się w nich debata odnośnie tego, czy dane działanie było umyślne.
Z łatwością można sobie wyobrazić jak trudno byłoby udowodnić, czy ktoś podejmował umyślne działania czy też nie, aby kontuzjować przeciwnika podczas meczu czy zawodów. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że wydarzenia sportowe mają szybkie tempo i są wypełnione adrenaliną, co utrudnia dotarcie do prawdy.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- José Manuel Ríos Corbacho. La incidencia del derecho penal en las lesiones deportivas. Extraído de: http://criminet.ugr.es/recpc/13/recpc13-10.pdf
- Natalia Sánchez-Moraleda. Delito de dopaje. Universidad Alicante. Extraído de: https://rua.ua.es/dspace/bitstream/10045/77316/1/tesis_natalia_sanchez-moraleda_vilches.pdf
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.