Urazy kolana w sporcie – co musisz wiedzieć
W wiadomościach bardzo często słyszymy o kontuzjach sportowych kolana jakiegoś słynnego sportowca. Piłkarze, koszykarze i biegacze wypadają z gry czasem na całe sezony, jeśli nie mogą dojść do siebie po skręceniach lub pęknięciu łąkotki. Urazy kolana w sporcie to rzeczywistość.
Dzięki nauce w ostatnich latach poprawiła się diagnostyka i leczenie tych kontuzji. Medycyna sportowa specjalizuje się we wczesnym wykrywaniu ze względu na częstotliwość, z jaką chirurdzy urazowi mają do czynienia ze zjawiskiem jakim są urazy kolana w sporcie.
Urazy kolana w sporcie – trzy najczęściej spotykane
W tym artykule przyjrzymy się trzem najczęstszym formom jakie przyjmują urazy kolana w sporcie. Chociaż zaleceniem z naszej strony zawsze będzie skonsultowanie się ze specjalistą, przedstawiamy tutaj kilka uwag, które zawsze warto wziąć pod uwagę.
1. Pęknięcie łąkotki
Chociaż ogólna nazwa tego rodzaju kontuzji to pęknięta łąkotka, obejmuje ona szeroką gamę urazów. Ta tkanka nie zawsze całkowicie pęka, czasami jest to tylko powierzchowne naruszenie lub nadpęknięcie.
Łąkotki to chrząstki znajdujące się wewnątrz stawu kolanowego. Są po dwie w każdym kolanie, a ich zadaniem jest amortyzacja uderzenia jednej kości o drugą. Zapobiega to tarciu o siebie twardych tkanek i chroni przed urazem.
W przypadku przeciążenia lub poważnych urazów łąkotki mogą pęknąć. Istnieją różne stopnie urazów, w zależności od głębokości uszkodzenia chrząstki i stopnia uszkodzenia jaki pozostanie.
W najgorszym przypadku całkowite pęknięcie zupełnie uniemożliwia ruch i prowadzi do wyjątkowo silnego bólu.
Odpowiednią diagnozę tej częstej w sporcie kontuzji ustala się na podstawie rezonansu magnetycznego, który zapewni wyraźny obraz uszkodzonej tkanki. Na tej podstawie przeprowadza się ocenę urazu i proponuje się leczenie.
Zgodnie z badaniem opublikowanym w Spanish Journal of Arthroscopy and Articular Surgery jedna z opcji to leczenie chirurgiczne. Łagodne przypadki leczy się zachowawczo, stosując leki, krioterapię, kinezyterapię i odpoczynek.
2. Zwichnięcie kolana
Zwichnięcie, niezależnie od stawu w jakim występuje, to rozciągnięcie więzadeł i ścięgien poza ich normalną elastyczność. W przypadku kolana może to być spowodowane zderzeniem bocznym z innym sportowcem lub złym stąpnięciem, przez które cały ciężar ciała wywiera nacisk na staw co prowadzi do uszkodzenia.
Tkanki miękkie mogą się rozciągać, a nawet pękać, jeśli stopień urazu jest ciężki. Staw ulega zapaleniu i traci funkcję z powodu płynu, który natychmiast wypełnia puste przestrzenie i uniemożliwia swobodne poruszanie stawem.
W diagnostyce pomocne są zarówno rezonans magnetyczny, jak i badanie USG. Można wtedy dostrzec naciągnięcie i tkanki o odmienionej strukturze. Jeśli doszło do pęknięcia lub naderwania, będzie to wyraźnie widoczne w badaniu.
Zwichnięcia łagodnego stopnia leczy się odpoczynkiem i krioterapią. Stosuje się również środki przeciwbólowe. Potem przychodzi etap fizjoterapii w celu rehabilitacji więzadła lub ścięgna. Na tym etapie techniki są zróżnicowane. Dlatego należy dobrać odpowiednią.
Zerwane więzadło wymaga ingerencji chirurgicznej. Operacja jest wykonywana przez traumatologa. W takich przypadkach leczenie, rehabilitacja i odpoczynek są przedłużane. Powrót do aktywności fizycznej i sportu zajmie zatem znacznie więcej czasu i będzie stopniowy.
3. Uszkodzenie więzadeł krzyżowych
Wewnątrz stawu kolanowego znajdują się więzadła o charakterystycznym ułożeniu zwane więzadłami krzyżowymi. Zapewniają one stabilność stawu, a ich uraz jest równie powszechny, co bolesny. Co więcej, objawy pojawiają się praktycznie natychmiast.
Bardzo często w momencie kontuzji można nawet usłyszeć charakterystyczny dźwięk. Dlatego trudno to pomylić z jakąkolwiek inną kontuzją.
Kolano z zerwanymi więzadłami krzyżowymi ulega stanowi zapalnemu a w tkankach gromadzi się płyn. Co gorsza, ten rodzaj urazu często występuje częściej niż raz. Urazy kolana w sporcie jakimi są uszkodzenia więzadeł krzyżowych bardzo często występują na przykład podczas meczu.
Podobnie jak jest to w przypadku innych kontuzji kolana, do postawienia rzetelnej diagnozy potrzebny jest rezonans magnetyczny. Oczywiście uszkodzenie więzadeł krzyżowych może przybrać rozmaite formy i stopnie. Rodzaj leczenia i rehabilitacji będzie zatem zależał od samego urazu.
Jeżeli uszkodzenie więzadeł krzyżowych jest lekkie, zazwyczaj wystarczy odpoczynek, krioterapia i kinezyterapia. W poważnych przypadkach jednak kontuzja prowadzi do konieczności zabiegu chirurgicznego.
Urazy kolana w sporcie – kluczem zawsze jest rehabilitacja
Urazy kolana w sporcie to częste zjawisko. Tak czy inaczej, trzeba przyjąć za pewnik, że aby powrócić do gry i aktywności fizycznej, zawsze potrzebna jest fizjoterapia. Rehabilitacja jest nieodłączną częścią działań mających na celu wyleczenie i powrót do sprawności.
Zwichnięcie, urazy łąkotki i uszkodzenia więzadła krzyżowego mają jedną wspólną cechę, która niemal zawsze jest początkowym objawem – uniemożliwiają swobodne poruszanie się. W niektórych przypadkach uszkodzenie jest na tyle poważne, że kolano już nigdy nie powróci do dawnej sprawności.
Obecna różnorodność technik rehabilitacyjnych jest niezwykle szeroka. Każdy specjalista i każda szkoła kinezjologii ma własne kryteria oceny stopnia kontuzji i form leczenia.
Dlatego należy zawsze przeanalizować wszystkie czynniki. W każdym razie konieczne jest, aby traumatolog i fizjoterapeuta współpracowali w celu uzyskania jak najlepszego rezultatu końcowego.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Herrero, V., et al. “Abordajes artroscópicos posteriores en cirugía de rodilla.” Rev Esp Artrosc Cir Articul 26.2 (2019): 136-45.
- Alvarez Ajuria, Ainhoa. “Rehabilitación de la rotura del ligamento cruzado anterior en el fútbol: propuesta de protocolo de la rehabilitación del LCA.” (2017).
- Novillo Rodríguez, Karla Teresa. Propiocepcion en esguince de rodilla. Federacion Deportiva de Chimborazo, 2018-2019. BS thesis. Universidad Nacional de Chimborazo, 2019, 2019.
- Izaguirre Hernández, Aldo Fidel. “Pacientes jóvenes, rodillas viejas.” Ortho-tips 14.4 (2019): 164-165.
- Bressy, G., et al. “Inestabilidades de la rodilla.” EMC-Aparato locomotor 49.1 (2016): 1-17.
- Nafarrete, Edmundo Berumen, and Manuel Paz García. “Lesiones multiligamentarias de rodilla.” Ortho-tips 5.1 (2009): 49-58.
- Bahr, Roald, and Sverre Maehlum. Lesiones Deportivas/Sports Injuries: Diagnostico, Tratamiento Y Rehabilitacion/Diagnostic, Treatment and Rehabilitation. Ed. Médica Panamericana, 2007.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.