Nieswoiste choroby zapalne jelit - charakterystyka i leczenie

Nieswoiste choroby zapalne jelit obejmują między innymi wrzodziejące zapalenie jelita grubego, chorobę Leśniowskiego-Crohna i nieokreślone zapalenie jelita grubego. Jakie są ich cechy?

Nieswoiste choroby zapalne jelit – charakterystyka

Ten ogólny termin obejmuje choroby i stany, które występują przy przewlekłym i nawracającym zapaleniu w różnych częściach przewodu pokarmowego, głównie wpływając na jelita. Istnieją trzy grupy:

• Wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna.
• Nieokreślone zapalenie jelita grubego: gdy diagnoza wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub choroby Leśniowskiego-Crohna jest niejasna.

Wszystkie pochodzą z nieznanych źródeł. Jednak powszechnie uznawana teoria sugeruje, że ludzie cierpiący na te choroby cierpią na nietolerancję swojej własnej flory jelitowej. Brak tolerancji powoduje reakcję organizmu i dochodzi do stanu zapalnego.

Istnieją również czynniki genetyczne związane z przenoszeniem chorób. Jeśli jedno z rodziców cierpi na tę chorobę, potomstwo również ma większe szanse na nią zachorować.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka jedynie jelita grubego. Jednakże, stan zapalny rozpoczyna się w odbycie. Stan zapalny dotyka jedynie błony, co stanowi największy czynnik odróżniający tę chorobę od choroby Leśniowskiego-Crohna.

Rozwiązaniem może być operacja: usunięcie jelita grubego może zniwelować problem. Jeśli chodzi o objawy, to osoby cierpiące na wrzodziejące zapalenie jelita grubego zazwyczaj doświadczają krwawej lub normalnej biegunki, niepokojącej utraty wagi i śluzu w kale.

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna może dotknąć dowolnej części układu pokarmowego, od ust po odbyt. W większości przypadków stan zapalny rozwija się w jelicie cienkim. W przeciwieństwie do wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zapalenie dotyczy całej ściany jelita, a nie tylko błony.

Szczeliny i ropnie stanowią najczęstsze problemy w chorobie Leśniowskiego-Crohna, ponieważ napełniają się ropą i jedzeniem. Operacja nie jest w stanie całkowicie wyleczyć pacjentów cierpiących na chorobę Crohna, ale można w ten sposób skrócić jelito grube i zmniejszyć powikłania.

Cierpiący na tę chorobę pacjenci często są niedożywieni. Zatem multidyscyplinarny plan leczenia jest niezbędny do minimalizacji bólu i uszkodzeń.

Niektóre z najczęstszych objawów to: biegunka, silny ból brzucha i utrata masy ciała. Ponadto u niektórych pacjentów występują zaparcia, ponieważ dotknięte chorobą obszary jelita utrudniają wydalanie kału. W związku z tym fermentuje on w jelicie.

Problemy związane z dietą: choroby zapalne jelit

Głównym problemem, z którym borykają się pacjenci, jest niezaspokajanie zapotrzebowania na białko i kalorie, które jest jeszcze większe ze względu na stan zapalny. Istnieją również inne sytuacje, z którymi pacjenci mogą się zmierzyć w miarę postępu choroby:

Niechęć do jedzenia

Dużym problemem jest wyuczona niechęć do pewnych pokarmów, lęk a nawet strach przed jedzeniem ze względu na bóle brzucha występujące po jego spożyciu.

Wzdęcia, nudności lub biegunka występujące po jedzeniu wpływają na ich nawyki żywieniowe. Zwykle jedzą bardzo mało, co często prowadzi do niedożywienia.

Jednakże, zalecenia medyczne ograniczają tylko produkty spożywcze powodujące dyskomfort w jamie brzusznej. Ponadto, w przypadku zwężenia jelit, nadmierny wzrost bakterii może mieć objawy, które dodatkowo ograniczają przyjmowanie pokarmu.

Anemia

Niedokrwistość z niedoboru żelaza jest kolejnym częstym powikłaniem występującym u pacjentów cierpiących na choroby jelit. Utrata żelaza wynika z utraty krwi, która z kolei występuje podczas procesu zapalnego. Brak żelaza może też wynikać po po prostu ze złego wchłaniania.

Zaburzenia wchłaniania: choroby jelit

Zaburzenie wchłaniania to kolejne powikłanie towarzyszące chorobom zapalnym jelit. Wpływa na zdolność organizmu do wchłaniania makroskładników odżywczych (węglowodanów, tłuszczów i białek) oraz mikroelementów (witamin, minerałów i pierwiastków śladowych).

Zaburzenie wchłaniania powoduje biegunkę, zespół przerostu bakteryjnego i inne reakcje jelitowe, które wynikają z niewydolności funkcjonowania niektórych części przewodu pokarmowego.

Cele leczenia chorób jelit

Chociaż choroby te nazywane są “nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit”, nie powodują ciągłego stanu zapalnego. Zamiast tego występują nagłe nawroty.

Pacjencji wymagają mniejszej lub większej opieki żywieniowej, w zależności od tego, jak często się wypróżniają oraz czy występuje u nich gorączka lub krew w stolcu.

Dlatego leczenie skupia się na osiągnięciu i utrzymaniu właściwego poziomu odżywienia poprzez korektę wszelkich deficytów i zaspokojenie wszystkich potrzeb pacjentów.

Dodatkowo, leczenie ma na celu zmniejszenie objawów podczas nawrotów choroby oraz sprawdzenie zwężenia jelit.

Wreszcie, pacjenci muszą skonsultować się z dietetykiem, aby uniknąć zbędnych ograniczeń żywieniowych i stworzyć zdrowy plan odżywiania. Ponadto potrzebują wskazówek, aby utrzymać zdrowy poziom nawodnienia.