Urazy pierścienia rotatorów: poznaj najczęstsze z nich
Pierścień rotatorów to struktura anatomiczna, znajdująca się pod ramieniem. W dzisiejszym artykule przedstawimy najczęstsze urazy pierścienia rotatorów.
Warto znać najpowszechniejsze urazy sportowe, które mogą Cię dotknąć – dzięki temu będziesz w stanie uniknąć większości z nich. Ponadto wiele sportów wymaga treningu górnej części ciała, zaś ramię to jeden z najdelikatniejszych stawów w tym obszarze.
Czytaj dalej, aby poznać najczęściej występujące urazy pierścienia rotatorów.
Pierścień rotatorów: co to jest?
Ramię to jeden z najbardziej mobilnych stawów w ciele. Nic dziwnego, że niektóre ruchy mogą wywoływać urazy.
Mięsień naramienny to główny mięsień ramienia. Grupa mięśni ramienia składa się z pierścienia rotatorów. Są one odpowiedzialne za obracanie ramienia na zewnątrz i do wewnątrz. Pierścień rotatorów składa się z następujących mięśni:
- Nadgrzebieniowy: ten mięsień rozpoczyna się od łopatki, w regionie znanym jako dół nadgrzebieniowy. Łączy się z guzkiem większym kości ramiennej. Odpowiada za odwodzenie ramienia.
- Podgrzebieniowy: ten mięsień również rozpoczyna się od łopatki. Jest przyczepiony do dołu podgrzebieniowego łopatki, tuż obok mięśnia nadgrzebieniowego. Odpowiada za obracanie ramienia na zewnątrz
- Obły mniejszy: to mięsień, który jest mniejszy od dwóch poprzednich. Zaczyna się w tym samym miejscu co mięsień podgrzebieniowy i biegnie obok niego. Również odpowiada za obracanie ramienia na zewnątrz.
- Podłopatkowy: to jedyny mięsień, który jest połączony z przednią częścią ciała. Zaczyna się w dole nadgrzbietowym łopatki i przyczepia się do guzka mniejszego kości ramiennej. To jedyny mięsień odpowiedzialny za rotację ramienia na zewnątrz.
Najczęstsze urazy pierścienia rotatorów
Oto najczęstsze urazy pierścienia rotatorów:
Zapalenie ścięgna
Te słowa często pojawiają się w wielu dokumentacjach medycznych – jednak pragniemy podkreślić, że ta terminologia jest w większości przypadków błędna.
Słowo “zapalenie” najczęściej odnosi się do stanu zapalnego rozwijającego się w danym obszarze. Jednak w tym przypadku mówimy o stanie zapalnym ścięgna.
W ścięgnach nie ma przepływu, co oznacza, że nie mogą znajdować się w stanie zapalnym. Ale użycie terminu tendinopatia jest poprawne. Odnosi się on do stanu zapalnego struktur przylegających do ścięgna.
Tendinopatia i zapalenie ścięgna
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, patologie związane ze ścięgnami lub mięśniami pierścienia rotatorów należy nazywać terminem tendinopatia.
Najczęstsze tendinopatie to takie, które dotykają ścięgno nadgrzbietowe oraz otaczające je struktury. Zaliczamy do nich samą tkankę mięśniową.
Ten uraz jest wywoływany przez wykonywanie powtarzających się ruchów. Dochodzi do niego bardzo często u osób uprawiających niektóre zawody oraz u sportowców, którzy trenują siłowo. Urazy ścięgna mogą mieć podobne objawy.
Leczenie polega najczęściej na odpoczynku oraz przyjmowaniu leków o działaniu przeciwzapalnym. Leki można przyjmować w postaci tabletek lub zastrzyków.
W niektórych przypadkach wymagane jest przeprowadzenie operacji. Przydatna może okazać się również aktywna rehabilitacja podczas fizjoterapii i akupunktura.
Naderwanie
Naderwanie mięśnia lub ścięgna w którymkolwiek z czterech mięśni pierścienia rotatorów to poważny urazo – dochodzi do niego jeśli mięśnie lub ścięgna są przeciążone.
Jeżeli pojawia się tendinopatia, należy koniecznie przestać przeciążać ścięgno. Gdy ścięgna lub mięśnie są za bardzo obciążone, może dojść do ich naderwania.
Naderwanie leczy się zazwyczaj podczas operacji – jednakże fizjoterapia jest wskazana tylko w przypadku starszych osób lub gdy operacja wiąże się z większym ryzykiem niż jej korzyściami.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- McCreesh, K. M., Purtill, H., Donnelly, A. E., & Lewis, J. S. (2017). Increased supraspinatus tendon thickness following fatigue loading in rotator cuff tendinopathy: potential implications for exercise therapy. BMJ Open Sport & Exercise Medicine, 3(1), e000279. https://doi.org/10.1136/bmjsem-2017-000279
- Littlewood, C., Ashton, J., Chance-Larsen, K., May, S., & Sturrock, B. (2012). Exercise for rotator cuff tendinopathy: a systematic review. Physiotherapy, 98(2), 101–109. https://doi.org/10.1016/j.physio.2011.08.002
- Varacallo, M., & Mair, S. D. (2019). Rotator Cuff Syndrome. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK531506/
- Spargoli, G. (2019). TREATMENT OF ROTATOR CUFF TENDINOPATHY AS A CONTRACTILE DYSFUNCTION. A CLINICAL COMMENTARY. International Journal of Sports Physical Therapy, 14(1), 148–158. Retrieved from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30746301
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.