Japońskie sztuki walki - sześć najpopularniejszych

Japońskie sztuki walki mogą być tradycyjne lub nowoczesne. Praktykuje się je w Japonii i wielu innych krajach na całym świecie.

Japońskie sztuki walki to nie tylko sport, to duchowa ścieżka, sposób na życie i promowanie rozwoju osobistego. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o japońskich sztukach walki.

Japońskie sztuki walki

Zanim zaczniemy mówić o japońskich sztukach walki, musimy najpierw wspomnieć o Samurajskich Wojownikach i systemie, który ograniczył użycie broni dla tych, którzy nie należeli do klas wojowników. W rezultacie stworzono dyscypliny bez broni dla „nie-wojowników”.

Techniki japońskich sztuk walk mają ścisły związek z historią, kulturą i filozofią niestosowania przemocy w tym kraju. Ważne jest jednak, aby podzielić te sztuki walki na dwie grupy: Koryu lub Stara Szkoła i Gendai Budo lub nowoczesne sztuki walki.

Ta ostatnia grupa zawiera większość sztuk walki, które są popularne zarówno w Japonii, jak i na arenie międzynarodowej.

Dżudo

Słowo dżudo można przetłumaczyć jako „ścieżkę elastyczności” i jest to sztuka walki, która wpływa na rozwój umysłowy i emocjonalny praktykujących, zwanych dżudokami. „Brak oporu” jest zasadą techniczną w judo i polega na poddaniu się sile przeciwnika w celu uzyskania większej energii.

Judogi to nazwa uniformu judo. Ma kolor niebieski lub biały, choć biały jest bardziej popularny. Kolor paska pokazuje poziom doświadczenia.

Karate: japońskie sztuki walki

Jest to jedna z najbardziej znanych sztuk walk, a słowo tłumaczy się jako „ścieżka pustej ręki”. Jest to związane z wprowadzonym w Japonii rozróżnieniem między wojownikami i nie-wojownikami.

Karate polega na użyciu ciosów, kopnięć, bloków i ataków otwartą ręką. Karatecy noszą kimona, które składają się ze spodni, kurtki i paska. Pasy mają różne kolory, aby pokazać stopień lub ocenę praktykanta.

Aikido

Aikido oznacza „ścieżkę energii i harmonii”. Opracowany w latach trzydziestych, aikido to bardzo nowoczesny rodzaj sztuki walki. Główną cechą tej sztuki walki jest to, że ma ona na celu wykorzystanie energii przeciwnika do jego pokonania.

Praktykujący Aikido są promotorami pokoju. Ponadto popierają także koncepcję energii witalnej. Praktyka powitań jest bardzo ważna w aikido, dlatego pozdrowienia są wykonywane przed rozpoczęciem każdej sesji.

Japońskie sztuki walki: sumo

Zapasy sumo, czyli narodowy sport Japonii jest profesjonalnie uprawiany przez mężczyzn. Składa się z dwóch zapaśników, którzy walczą przeciwko sobie na okrągłej arenie. Walki sumo zwykle trwają tylko kilka sekund, a przegrany musi opuścić arenę.

Zapaśnicy sumo używają różnych technik rzucania, chwytów i ataków stosowanych już w starożytności przez samurajów.

Jiu Jitsu

Jiu-jitsu dosłownie tłumaczy się na „sztukę zgodności”. Jest jednak znane jako sztuka walki wykorzystująca siły „pośrednie”. Podobnie jak w przypadku zapasów sumo, Jiu-jitsu jest starożytną japońską sztuką walki.

Celem jiu-jitsu jest użycie chwytów do pokonania przeciwnika. Jest to sztuka walki w zwarciu, używana przez feudalnych wojowników. Uważa się, że jiu-jitsu jest ojcem judo i aikido.

Jiu-jitsu różni się od innych sztuk walki tym, że dozwolona jest broń taka jak liny i małe narzędzia do cięcia. Jest to jeden ze sportów, który zainspirował tworzenie mieszanych sztuk walki.

Kendo: japońskie sztuki walki

Kendo jest ostatnią sztuką walki na naszej liście i oznacza „ścieżkę szabli”. Powstało w Japonii w latach dwudziestych XX wieku, praktykujący kendo noszą zbroje, które chronią głowę, szyję, przedramiona, klatkę piersiową, brzuch i okolice miednicy.

Ponadto wśród starożytnych i tradycyjnych sztuk walki możemy znaleźć takie dyscypliny, jak Kenjutsu, Iaijutsu, Kyujutsu, Battojutsu, Naginatanjutsu, Sojutsu i Ninjutsu, Kuydo i Shorinji Kempo.