Tendinopatia pośladkowa u graczy w hokeja

Tendinopatia pośladkowa u hokeistów
Tendinopatia pośladkowa u graczy w hokeja

Ostatnia aktualizacja: 16 listopada, 2019

Tendinopatia pośladkowa to choroba dotykająca wielu sportowców, w tym hokeistów. W tym artykule podzielimy się wszystkim, co musisz wiedzieć o tej jednostce chorobowej, która niekorzystnie wpływa na ścięgna.

Tendinopatia pośladkowa jest najczęstszą przyczyną bocznego bólu bioder. W rzeczywistości jest to bardzo powszechna dolegliwość, jeśli chodzi o niektóre sporty, w tym hokej.

Ten stan dotyczy różnych grup sportowców, w tym biegaczy i hokeistów. Objawia się to jako ból wokół większego krętarza, który może rozciągać się w dół boku uda.

Podobnie jak w przypadku innych schorzeń związanych z dolegliwościami bólowymi, skuteczne leczenie tendinopatii pośladkowej opiera się na postawieniu prawidłowej diagnozy. Sportowcy jasno rozumiejący czynnik ryzyka i mający konkretny plan fizjoterapeutyczny mają lepsze rokowania na wyzdrowienie.

Ustalenie rozpoznania tendinopatii pośladkowej może być trudne. Należy dokładnie zbadać biodro, plecy i miednicę, aby ustalić, czy przyczyną bólu są okolice krętarza, czy innego obszaru. Objawowa miejscowa nieprawidłowość może współistnieć ze źródłami znajdującymi się w różnej odległości.

Większość lekarzy uważa tendinopatię pośladkową za główne lokalne źródło bólu boków bioder. Ten stan występuje również często u kobiet po menopauzie i może negatywnie wpływać na jakość życia danej osoby.

Tendinopatia pośladkowa a hokeiści

Tendinopatia pośladkowa zwykle występuje, gdy ścięgno musi często reagować na szybki wzrost obciążenia. Jeśli chodzi o hokeistów, wiąże się to z intensywnym treningiem lub niedostateczną liczbą dni odpoczynku.

Ścięgna pośladków to odporne włókna, które łączą mięsień pośladkowy z kością biodrową. Uraz ścięgna może pojawić się nagle, jednak zwykle jest wynikiem wielu małych uszkodzeń ścięgna, które występują w dłuższym okresie czasu.

Ścięgna mogą tolerować powtarzalne obciążenia, jednak jeśli obciążenie jest zbyt duże, może powodować naprężenia.

tendinopatia pośladkowa rentgen

Kiedy to nastąpi, ścięgno nie regeneruje się prawidłowo, co powoduje stan zapalny. W normalnych warunkach mikrouszkodzenia goją się szybko.

Jeśli jednak ścięgno ciągle jest poddawane zbyt dużemu obciążeniu, szybkość pojawiania się mikrouszkodzeń może przekraczać szybkość ich naprawy. W rezultacie stan się pogorszy, powodując ból i dysfunkcje. Prowadzi to do tendinopatii lub tendinozy.

Dlatego zaleca się odpoczynek wraz z delikatną aktywnością i rozciąganiem, aby uniknąć sztywności mięśni.

Jak tendinopatia pośladkowa wpływa na wyniki

Jeśli ruchy nie powodują dalszego bólu, większość aktywności sportowych można bez problemu kontynuować. Jednak w przypadku hokeistów ta dolegliwości może oznaczać tymczasowe zrezygnowanie z gry i niektórych ćwiczeń treningowych.

W każdym przypadku, jeśli jest to specyficzne, możesz także odkryć alternatywne zajęcia, takie jak ćwiczenia w wodzie lub jazda na rowerze.

Chociaż zmniejszenie intensywności treningów jest prawdopodobnie kluczem do wczesnego powrotu do zdrowia, program wczesnego powrotu do zdrowia, który obejmuje minimalną liczbę ćwiczeń wymagających przywodzenia bioder, pomoże zmniejszyć ból i poprawić mobilność ścięgna.

dziewczyna rozciągająca mięsień czworogłowy na otwieranie bioder

Kluczem do regeneracji są również ćwiczenia wzmacniające, a także określone ćwiczenia zalecane przez fizjoterapeutę, w tym trening siłowy i treningi funkcjonalne.

Zanim skończymy wpis, chcielibyśmy przypomnieć, że zawsze ważna jest ocena ograniczeń funkcjonalnych i poziomu dyskomfortu. Pacjenci czasami zgłaszają ból podczas wykonywania czynności pod jednym obciążeniem, takich jak chodzenie lub wchodzenie i schodzenie po schodach.

Jak widać, każdy może doznać urazu ścięgna; jednak ci, którzy wykonują te same ruchy w pracy, podczas uprawiania sportu lub codziennych zajęć, częściej cierpią na urazy ścięgien. Jeśli uważasz, że cierpisz na tę chorobę, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem, aby uzyskać dokładną diagnozę.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


    • Mellor, R., Grimaldi, A., Wajswelner, H., Hodges, P., Abbott, J. H., Bennell, K., & Vicenzino, B. (2016). Exercise and load modification versus corticosteroid injection versus “wait and see” for persistent gluteus medius/minimus tendinopathy (the LEAP trial): A protocol for a randomised clinical trial. BMC Musculoskeletal Disorders17(1). https://doi.org/10.1186/s12891-016-1043-6
    • Grimaldi, A., & Fearon, A. (2015). Gluteal Tendinopathy: Integrating Pathomechanics and Clinical Features in Its Management. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy45(11), 910–922. https://doi.org/10.2519/jospt.2015.5829
    • Allison, K., Wrigley, T. V., Vicenzino, B., Bennell, K. L., Grimaldi, A., & Hodges, P. W. (2016). Kinematics and kinetics during walking in individuals with gluteal tendinopathy. Clinical Biomechanics32, 56–63. https://doi.org/10.1016/j.clinbiomech.2016.01.003

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.