Profil osób przejawiających chęć rywalizacji

Każdy z nas zna jedną lub więcej osób, którymi kieruje chęć rywalizacji. Jednostki takie robią ze wszelkich aktywności zawody, dają z siebie wszystko, by wygrać i nigdy się nie poddają.

Chęć rywalizacji jako taka nie jest ani zła, ani dobra. Jak każda inna cecha, ma swoje zalety i wady, zależnie od osoby i sytuacji. Czasami jednostki przejawiające chęć rywalizacji mają pozytywne oddziaływanie na otoczenie, bo zachęcają do podejmowania wysiłku i poświęcenia. Czasami natomiast są męczące, gdyż nie potrafią radzić sobie z porażką i frustracją.

Często postrzega się osoby chętne do rywalizacji jako dominujące i gotowe na wszystko, by wygrać. Jest to jednak nieprecyzyjna koncepcja – pragnienie rywalizacji wiąże się też z pozytywnymi cechami, takimi jak zdolności lidera czy zawziętość.

Chociaż każdy ma indywidualną osobowość, pewne cechy osób chętnych do rywalizacji są powtarzalne. Dowiedz się więcej.

Chęć do rywalizacji a upodobanie do wyzwań

Osoby chętne do rywalizacji zawsze szukają nowych celów i wyzwań. Rutyna i bezczynność są dla nich zabójcze.

Takie nastawienie sprawia, że chętnie podejmują nowe projekty i nie boją się zmian. Niestabilne i nieprzewidywalne warunki im odpowiadają, gdyż postrzegają je jako możliwość udowodnienia swoich zdolności i pokonania rywali.

Silna motywacja do wygrywania sprawia, że nie rezygnują, dopóki nie dopną swego. Trudności i komplikacje im nie straszne.

Przekraczanie własnych granic

Osoba chętna do rywalizacji nie czuje się ograniczana własną strefą komfortu, ponieważ po prostu jej nie ma. Ten rodzaj ludzi postrzega granice jako hamulce uniemożliwiające dążenie do celu.

Osoby takie nie boją się wyzwań. Jednoczesny brak akceptacji dla własnych ograniczeń skutkuje więc proaktywnym nastawieniem i chęcią rozwoju. Nie oznacza to, że osoby chętne do rywalizacji są doskonałe – mają świadomość swoich wad, ale nie pozwalają im wpływać na drogę do sukcesu.

Poświęcanie czasu ulubionym czynnościom

Ludzie z pragnieniem rywalizacji poświęcają więcej czasu swoim ulubionym zajęciom. Za tym stwierdzeniem stoją interesujące ustalenia psychologiczne.

Według badania Uniwersytetu CEU Cardenal Herrera przeprowadzonego na piłkarzach, doświadczenie sportowe ma pozytywny związek z chęcią do rywalizacji i negatywny z fobią społeczną. Co więcej, to samo badanie wykazało pozytywną zależność pomiędzy pragnieniem rywalizacji a przyjemnością z rozgrywki.

Osoby o opisanych cechach przejawiają większe zaangażowanie i spędzają więcej czasu na treningach, gdyż mają z nich satysfakcję.

Poszukiwanie innowacji

Ludzie chętni do rywalizacji ciągle się uczą. Nowe wyzwania wymagają rozwiązań, a by im sprostać nie wystarczy zastosowanie sprawdzonych, wyuczonych formuł.

W tym celu konieczne jest rozwijanie innowacyjnego myślenia, polegającego na szukaniu nowych rozwiązań powszechnych problemów.

W tym miejscu przytoczymy analogię ze świata korporacyjnego. Firmy, które walczą przeciwko sobie o prym na rynku muszą generować nowe koncepcje i pomysły. Tak samo jest z ludźmi – ci pragnący sukcesy muszą ciągle mieć nowe pomysły na siebie.

Uczyń chęć do rywalizacji zaletą

Jak dotąd, prezentowaliśmy profil osoby chętnej do rywalizacji z pozytywnego punktu widzenia, podkreślając zalety. Jest tu też jednak ciemna strona.

Cecha ta może stać się obciążeniem dla posiadającej ją osoby, jeśli nie zarządza się nią odpowiednio. Ludzie mocno biorący rywalizację do siebie nie umieją odróżniać przeciwników od wrogów. Wówczas może się u nich pojawiać niepokój.

Podsumowując, chęć do rywalizacji ma swoje zalety, o ile potrafi się rozsądnie zarządzać rozgrywką. Warto skonsultować się z psychologiem i trenerem, by się tego nauczyć.